Aja lali marang kabecikaning liyan *** Aja sira degsura, ngaku luwih pinter tinimbang sejene *** Aja rumangsa bener dhewe, jalaran ing donya iki ora ana sing bener dhewe *** Aja wedi kangelan, jalaran urip aneng donya iku pancen angel *** Aja gawe seriking ati liyan *** Aja golek mungsuh *** Aja sira mulang gething marang liyan jalaran iku bakal nandur cecongkahan kang ora ana wusanane *** Aja ngumbar hawa napsu, mundhak sengsara uripmu *** Aja melik darbeking liyan *** Aja cidra ing janji *** Aja dumeh *** Aja kumalungkung *** Aja kumingsun *** Aja gumedhe *** Aja ngrusak pager ayu *** Aja dahwen *** Aja drengki *** Aja kuminter *** Aja ambeg siya *** Aja ngece wong ora duwe *** Aja kegedhen rumangsa *** Aja adigang-adigung-adiguna *** Aja nggege mangsa *** Aja nampik rejeki *** Aja panasten *** Aja seneng gawe gendra, jalaran gawe gendra iku sipating demit *** Aja seneng yen dialem, aja sengit yen cinacad *** Aja lali piwulang becik *** Aja aweh kasekten marang durjana *** Aja lali marang kahanan kang marakake perang, jalaran yen sira tansah lali bakal tansah ana perang bae *** Aja selingkuh *** Aja seneng madon *** Aja seneng main *** Aja seneng maido *** Aja seneng madad *** Aja seneng nyaru *** Aja bosenan/jelehan *** Aja nggebyah uyah padha asine *** Aja dadi wong pinter keblinger *** Aja mung tuwa tuwas *** Aja golek menange dhewe *** Aja gampang kelu ing swara *** Aja taberi utangan *** Aja seneng royal *** Aja pisan nacad liyan, ora ana wong kang ora cacad *** Aja wedi marang penggawe becik, lan wani marang penggawe ala *** Aja seneng nggampangake

Kamis, 13 November 2008

Anakku dah TK Besar

Ayah...................................
Seperti biasa, kalau aku sedang nongkrong bareng bapak-bapak di deket pos satpam depan rumahku, suara itu selalu menghampiriku. Mau gak mau aku harus pulang, meninggalkan pembicaraan serius atau sekedar obrolan santai dengan tetangga rumah.

Dulu, ketika baru menempati rumah ini, hampir tiap malam aku dan istri dibuat stres. Saat jam 11 malem adalah saat-saat yang mendebarkan. Jika jam itu anakku yg berumur 2tahun ndak nangis, berarti tidur kami akan nyenyak sampai pagi. Tapi kalau nangis, kadang histeris, dipastikan pagi-pagi kami harus menahan kantuk.
Kalau dah nangis, kami hanya bisa pasrah dan berdoa. Kami hanya nungguin dengan kesabaran. Setelah setengah jam atau sejam, anak kami akan pipis (ngompol) dan rewelnya akan pergi dengan sendirinya. Untungnya hal itu hanya berlangsung beberapa bulan. Kami membeli rumah akhir 2004, dan kami huni sejak awal september 2005. Rumah tsb sebelumnya kosong, ndak pernah dihuni oleh pemilik lama. Bisa jadi rumah tsb dimanfaatkan "pihak lain" yg ndak kelihatan mata manusia biasa. Sebelum mencapai usia 3 tahun merupakan masa-masa penuh kekhawatiran. Anak masih sering diampiri si pilek dan si batuk. Padahal kalau anak dah pilek, tidur malam kami jadi gak maximal. Padahal lagi, pagi-pagi kami harus siap-siap bekerja. Sekarang putri kami dah TK besar. Dah sering protes kalau kami pulang agak terlambat, lupa gak bawa oleh-oleh, atau ndak diajak jalan-jalan di hari minggu. Meskipun capek, kalau udah melihat anak tersenyum, rasanya jadi ringan.......

Tidak ada komentar: