Aja lali marang kabecikaning liyan *** Aja sira degsura, ngaku luwih pinter tinimbang sejene *** Aja rumangsa bener dhewe, jalaran ing donya iki ora ana sing bener dhewe *** Aja wedi kangelan, jalaran urip aneng donya iku pancen angel *** Aja gawe seriking ati liyan *** Aja golek mungsuh *** Aja sira mulang gething marang liyan jalaran iku bakal nandur cecongkahan kang ora ana wusanane *** Aja ngumbar hawa napsu, mundhak sengsara uripmu *** Aja melik darbeking liyan *** Aja cidra ing janji *** Aja dumeh *** Aja kumalungkung *** Aja kumingsun *** Aja gumedhe *** Aja ngrusak pager ayu *** Aja dahwen *** Aja drengki *** Aja kuminter *** Aja ambeg siya *** Aja ngece wong ora duwe *** Aja kegedhen rumangsa *** Aja adigang-adigung-adiguna *** Aja nggege mangsa *** Aja nampik rejeki *** Aja panasten *** Aja seneng gawe gendra, jalaran gawe gendra iku sipating demit *** Aja seneng yen dialem, aja sengit yen cinacad *** Aja lali piwulang becik *** Aja aweh kasekten marang durjana *** Aja lali marang kahanan kang marakake perang, jalaran yen sira tansah lali bakal tansah ana perang bae *** Aja selingkuh *** Aja seneng madon *** Aja seneng main *** Aja seneng maido *** Aja seneng madad *** Aja seneng nyaru *** Aja bosenan/jelehan *** Aja nggebyah uyah padha asine *** Aja dadi wong pinter keblinger *** Aja mung tuwa tuwas *** Aja golek menange dhewe *** Aja gampang kelu ing swara *** Aja taberi utangan *** Aja seneng royal *** Aja pisan nacad liyan, ora ana wong kang ora cacad *** Aja wedi marang penggawe becik, lan wani marang penggawe ala *** Aja seneng nggampangake

Senin, 24 November 2008

Jalan pagi

Istriku sering mengajak anakku jalan pagi di sekitar rumahku. Kondisi jalan yang naik turun merupakan sarana yang tepat buat menjaga kebugaran badan. Kadang-kadang anakku yang mengajak duluan.

Tapi anakku maunya kalau jalan pagi sebelum banyak orang lewat, sehingga tidak dilihat banyak orang. Pernah suatu hari, waktu ngajak jalan-jalan dan dituruti oleh istriku, tiba-tiba ia memarahin istriku. "Ibu sich, diajak dari tadi gak berangkat-berangkat. jadinya udah ada banyak bapak-bapak tuch... Uh....", gitu katanya. Padahal hari itu, begitu anakku bangun dan mengajak jalan, istriku langsung menurutinya. Setelah dibujuk-bujuk, diberitahu bahwa belum banyak bapak-bapak di jalan, anakku baru hilang ngambeknya.

Berikut ini foto anakku waktu jalan pagi di Klaten, kampung ayahnya.









Tidak ada komentar: